W przypadku parkingów w budynkach wysokich (o wysokości 25÷55 m) i wysokościowych (powyżej 55 m) systemy posadzkowe są dostosowane do specyficznych układów konstrukcyjnych i warunków użytkowania. Nasi eksperci posadzkowi, którzy pracowali między innymi przy projektach Warsaw Spire , Q22 czy Warsaw Hub podpowiadają, jakie rozwiązania posadzkowe sprawdzają się w nowoczesnych drapaczach chmur.
Budynki wysokie i wysokościowe mają zazwyczaj konstrukcję opartą na systemie trzonowym lub trzonowo-szkieletowym. Trzon, usytuowany centralnie lub asymetrycznie, mieści komunikację pionową, w tym windy i klatki schodowe oraz instalacje, a przy tym pełni podstawową funkcję konstrukcyjną.
W systemie trzonowo-szkieletowym, najczęściej stosowanym w wieżowcach w Polsce i w Europie, obciążenia przenosi zarówno trzon, jak i szkielet, np. siatka słupów.
Parkingi usytuowane w części podziemnej zazwyczaj wykraczają poza obręb budynku, a zdarza się nawet, że zajmują cały obszar działki. W najbardziej popularnej siatce konstrukcyjnej garaży odległość między słupami wynosi 7,5 m, czyli mieści trzy szerokości standardowych miejsc postojowych.
Taki układ podpór w połączeniu z ciągłym odkształcaniem się konstrukcji wysokościowej spowodowanym działaniem wiatru, intensywnym ruchem pojazdów i wywoływanymi przez nie drganiami, sprawia, że w płytach stropowych garaży często powstają zarysowania. Jest to zjawisko normalne, przy czym musi mieścić się w dopuszczalnych granicach normowych, wg Eurokodu 2 jest to 0,3 mm lub 0,2 mm w zależności od przyjętej klasy ekspozycji betonu.
Jednocześnie wszelkie uszkodzenia posadzki są potencjalnymi miejscami korozji, a zbierające się w nich zanieczyszczenia w połączeniu z wodą i solami odladzającymi mogą doprowadzić do degradacji płyty betonowej.
W przypadku kondygnacji pośrednich garaży podziemnych posadzka musi mieć właściwości gwarantujące przekrycie głównie rys statycznych w klasie A2 (rozwartość rysy 0,25÷0,5 mm). Ten warunek zapewniają trzywarstwowe posadzki poliuretanowe o grubości 1,5 mm.
W przypadku stropów garaży podziemnych w wieżowcach, które są poddane dużo większym siłom statycznym i dynamicznym, należy rozważyć zastosowanie posadzek żywicznych o wyższych parametrach, zapewniających przekrycie rys statycznych w klasie A3 (rozwartość rysy 0,5÷1,25 mm), a w szczególnych przypadkach nawet rys dynamicznych w klasie B3.2. Tego typu wymagania zapewniają systemy z dodatkową warstwą bardzo elastycznej membrany poliuretanowej, np. Deckshield EM.
W większości przypadków wieżowce są realizowane w zwartej zabudowie śródmiejskiej, z wielopoziomowymi garażami podziemnymi, wykonywanymi w głębokich wykopach. W celu wyeliminowania zagrożenia dla sąsiednich budynków oraz ograniczenia wpływu wód gruntowych, budynki wysokościowe buduje się w technologii ściany szczelinowej i płyty dennej w postaci białej wanny. Wiąże się to z ryzykiem podwyższonej wilgotności płyty dennej.
Z tego względu rozwiązania posadzkowe powinny być niewrażliwe na tego typu zjawisko. W praktyce stosuje się specjalne żywice gruntujące odcinające wilgoć zawartą w podłożu, np. Hydraseal DPM.
Mimo, że w Polsce rzadko wykonuje się lądowiska dla helikopterów na dachach wieżowców, tego typu projekty są często realizowane na świecie. Posadzki w takim przypadku powinny zagwarantować szczelność układu narażonego na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych.
Wymagania te spełniają elastyczne posadzki poliuretanowe z membraną uszczelniającą, gwarantujące mostkowanie rys podłoża o dużej rozwartości. Całość rozwiązania dopełnia właściwie dobrana frakcja piasku, zapewniająca odpowiedni poziom antypoślizgowości i dodatkowa powłoka wierzchnia, niewrażliwa na oddziaływanie promieniowania ultrafioletowego.
Posadzki poliuretanowe, pomimo swoich bardzo dobrych właściwości, nie mogą być traktowane jako klasyczne izolacje przeciwwodne ze względu na ryzyko nietypowego uszkodzenia mechanicznego. Z tego powodu prawidłowo wykonana przegroda stropowa powinna zawierać hydroizolację pod płytą parkingową z możliwością odprowadzenia z niej wilgoci.
Wykonując posadzki dachowe należy pamiętać, że montowanie jakichkolwiek elementów wyposażenia, takich jak bariery, oświetlenie, znaki drogowe itp. nie może prowadzić do ich rozszczelnienia i powinno być zrealizowane w sposób gwarantujący zachowanie ciągłości powłoki.
Projektując posadzki żywiczne na parkingach wieżowców należy liczyć się z bardzo intensywnym ruchem pojazdów – szczególnie narażone na uszkodzenie są drogi komunikacyjne i rampy wjazdowe. Z tego względu projektowane systemy posadzkowe powinny odznaczać się wyjątkową trwałością i odpornością na ścieranie – wymaganie normowe zostało określone poprzez spełnienie warunku < 3000 mg w Teście Tabera, przy wykorzystaniu koła H22, obciążeniu 1000 g i w 1000 cyklach.
Posadzki parkingowe powinny dodatkowo posiadać dużą odporność chemiczną na takie substancje, jak benzyna, olej napędowy, oleje silnikowe, samochodowe płyny eksploatacyjne oraz sole odladzające.
Ze względu na dużą skalę powierzchni parkingowych w budynkach wysokościowych najlepiej sprawdzają się na nich posadzki w jasnych kolorach, z błyszczącym wykończeniem. Poprzez odbicie światła sprawiają one, że parking odbierany jest przez użytkowników jako miejsce bardziej przestronne, przyjazne i bezpieczne. Przy doborze kolorystyki posadzek i oznaczeń poziomych należy kierować się zasadą, aby wszystko było dobrze widoczne z punktu widzenia użytkowników, pod kątem organizacji ruchu, oznaczenia stref ładowania samochodów elektrycznych, miejsc postojowych dla rodzin, osób niepełnosprawnych czy miejsc parkowania rowerów.
Przy projektowaniu posadzek żywicznych na parkingach w wieżowcach należy wziąć pod uwagę szereg uwarunkowań konstrukcyjnych i funkcjonalnych. Zapraszamy do skorzystania z w tym zakresie z wiedzy i doświadczenia naszych doradców technicznych, którzy są ekspertami w tej dziedzinie.